Daleko na horyzoncie pojawił się olbrzymi kształt… który rósł i rósł w miarę jak zbliżał się do pozycji ludzi. Samuraj dostrzegł w dumnej i zdeterminowanej twarzy Chempiona po raz pierwszy strach i zwątpienie. Po chwili ujrzał oczy wodza zwrócone prostu na siebie. - Jesteś Matsu z klanu Lwa? Mam dla Ciebie zadanie.
Pole bitwy usiane było trupami. Wracając na tyły, na dawne pozycje nieistniejącego już dowództwa Samuraj myślał o tym, jak dziwnie Fortuny kierują losami ludzi. Wspominał swoje smutne życie, pełne niepowodzeń, swoją matkę, która jako jedyna kiedykolwiek okazała mu czułość, dając mu, gdy był dzieckiem, mały wisiorek z jadeitu, dzień inicjacji, w którym popełnił straszny błąd arogancko wyciągając dłoń po miecz przodków, dziewczynkę, którą wtedy poznał, o której jeszcze czasem myślał, dzień w którym postanowił odrzucić swoje imię, stając się po prostu Samurajem, oddając swoje życie bushido… a w końcu dzisiejszą bitwę i powierzone mu przez Szmaragdowego Chempiona zadanie.
Zadanie, którego nie rozumiał, ale które musiał wypełnić. Mimo, że nie chciał tego sam przed sobą przyznać, gdzieś głęboko pod skórą czuł, że jest to ostatni rozkaz (rozpaczliwa prośba?) martwego człowieka.W końcu zobaczył to, czego szukał. Zasłoniętą lektykę i stróżującą przy niej młodą shugenja. Samuraj nie wiedział, co znajduje się za zasłonami, do tej pory nawet się nad tym nie zastanawiał, chociaż cała armia traktowała to coś (kogoś?) z nabożną czcią. Teraz miał rozkaz doprowadzić lektykę i jej opiekunkę do celu, a rozkaz musiał wypełnić. To wiedział.
Po krótkiej wymianie zdań młoda kobieta, Samuraj i jeszcze kilku, którzy odpowiedzieli na rozkaz wydany w imieniu Chempiona ruszyli w kierunku celu, znanego jedynie shugenja. Trzej bushi, którzy zgodzili się nieść lektykę, gdy przyjrzeli się dokładniej temu, który im rozkazywał, zaczęli się zastanawiać dlaczego tak łatwo posłuchali tego mizernego, niemłodego już wojownika w starej zbroi.
