W samym centrum ponurego cesarstwa znajduje się Pałac Piszczeli, który został wzniesiony ze szczątków wojowników poległych w tysiącach bitew, jakie rozegrały się od zarania dziejów. Właśnie tam na nowo zabije serce Fu Lenga, który czeka, aż wypełni się jego mroczna intryga. Cesarz Ciemności powróci, aby odebrać należne sobie dziedzictwo.
Od początku zamierzałam napisać scenariusz, który w swojej bazowej konstrukcji będzie niczym klasyczny dungeon crawl. W Jigoku drużyna przechodzi przez kolejne organy ogromnego, gnijącego od wieków ciała Fu Lenga – czyli labirynt, w którego sercu zmierzą się z ostateczną próbą. Na prostej strukturze stopniowo budowałam kolejne warstwy osobistych wątków oraz relacji, jakie mogą nawiązać się pomiędzy graczami. Zwarta konstrukcja jest jednocześnie rozbijana przez dodatkowe zasady rozgrywi.
Przewidywalność fabuły opartej na schemacie dungeon crawl mają rozbijać dwa mechanizmy - oddanie mechanizmu konstruowania lub dekonstruowania postaci w ręce graczy oraz Punkty Tao pozwalające im na dodawanie własnych scen. Ostatecznie w Jigoku drużyna generuje tyle samo scen – retrospekcji, futurospekcji lub wydarzeń w głównej linii czasu – ile spisano w tekście.
Prowadząc scenariusz, dwukrotnie zagrałam w historię o wyprawie do piekła, ale brały w niej udział inne postaci. Obie drużyny pokonały upadłego kami, ale ich legenda zakończyła się inaczej. W pierwszej wersji kolejne pokolenia zachowały pamięć o Samuraju, daimyo Klanu Ważki i Kaze. W drugiej imię chłopca rozpłynęło się w pustce, zaś wojownik z Klanu Lwa stał się Matsu Takeshim. Klan Kraba na zawsze przechowywał w pamięci historię Yin oraz Hidy Kisady.
